Pieter de Ronde is trots op de streek en zijn restaurant. Eerder dit jaar werd Pieters Restaurant in Bergambacht bekroond met een Michelin-ster. “We zijn nu waar ik wilde zijn.”
“Het gaat me niet eens direct om die ster”, haast Pieter zich te zeggen. De ster was nooit zijn doel, al is het wel een bekroning voor het werk. “Toen ik zeven jaar geleden met Pieters Restaurant begon, ben ik met tegenwind de berg op gelopen. Het heeft jaren geduurd voor we de juiste manier van werken en koken hebben gevonden. Op dat punt zijn we nu. We maken herkenbare gerechten met duidelijke, goede smaken. Kwaliteit staat voorop. Geen overbodige poespas. Dat blijven we continueren, als zijn we ook een gretig bedrijf. We zijn altijd in voor verbetering.”
Nadat uitlekte dat Pieters Restaurant zijn eerste Michelin-ster had binnen gesleept, werden Pieter en Paula bedolven onder felicitaties. Ze waren drie dagen bezig alle berichtjes te beantwoorden. Het restaurant was één grote bloemenzee. Van collega-chefs kregen ze een beeld van een Michelin-mannetje – een grapje onder chefs. Het was een gekke tijd. Een hoogtepunt en emotioneel dieptepunt tegelijk. “We waren in de lockdown met take-away begonnen, wat bizar aansloeg. Het restaurant veranderde langzaam in een magazijn, ik miste het contact met de gasten, er kwam maar geen uitzicht op opening. Dat doet wat met je. We hebben alles opnieuw in de verf gezet om de moed erin te houden. De ster kwam op de climax van de storing: we waren bijna klaar met verven, de hele zaak stond op zijn kop, het voelde even niet meer als Pieters Restaurant”, kijkt de chef terug.
Pieter is ongelofelijk blij dat zijn restaurant weer open is. Eindelijk kunnen ze hun gasten weer in de watten leggen met heerlijke gerechten en mooie wijnen. “We kunnen weer vertellen over wijn en spijs, dat vinden we belangrijk. We hadden vijftien maanden geen à la carte meer gekookt, dat vraagt iets heel anders van je hoofd dan take-away. Het was even schakelen en het eerste weekend was roofbouw, maar ik was zó onwijs blij!”
Pieters Restaurant heeft altijd al gasten uit het hele land getrokken, maar sinds de Michelin-ster komen mensen echt van heinde en verre. Dat maakt Pieter trots, maar ook bezorgd. Want met het sluiten van de Arendshoeve mist de Krimpenerwaard 64 bedden. “We wonen hier in het Toscane van het Groene Hart. Dit is het mooiste stukje! Door het sobere toerismebeleid, de te lokale marketing en het tekort aan bedden lopen we zoveel toeristen mis. Dat zou bovenaan de agenda van de gemeente moeten staan. Een groot hotel heeft economische aantrekkingskracht voor de hele Krimpenerwaard.”
